Στέλιος Καζαντζίδης

Υπάρχω
στη χαρά σου και στη λύπη
η μορφή μου δεν θα σου λείπει
κι ούτε πρόκειται ποτέ να ξεχαστώ…

Ο Στέλιος Καζαντζίδης γεννήθηκε στις 29 Αυγούστου του 1931 στην Νέα Ιωνία από γονείς πρόσφυγες. Ορφανός από πατέρα αναγκάζεται από τα δεκαπέντε του να βγει στην βιοπάλη για να ζήσει την μητέρα του και τον μικρότερο αδελφό του. Ξεκίνησε παίζοντας και τραγουδώντας με τους φίλους του τα Σαββατοκύριακα σε ταβερνάκια της Νέας Ιωνίας. Ξεχωρίζει αμέσως για το μέταλλο της φωνής του. Ο πρώτος δίσκος που ηχογραφεί στην Columbia τον Ιούλιο του ’52 είναι «Για μπάνιο πάω» του Απόστολου Καλδάρα, χωρίς όμως να γνωρίσει επιτυχία. Χάρη στις προσπάθειες και την επιμονή του Γιάννη Παπαϊωάννου που αναγνωρίζει το ταλέντο του ηχογραφεί τις θρυλικές «Βαλίτσες». Από κει και πέρα η μια επιτυχία διαδέχεται την άλλη με τραγούδια του Μητσάκη «Βράδιασε μες το Γεντί Κουλέ», «Θλιμμένο δειλινό», «Πέφτουν τα φύλλα απ’ τα κλαδιά», του Χρήστου Κολοκοτρώνη «Έξω απ’ άδικο», του Χρυσίνη «Είδα κι έπαθα κυρά μου», του Τσιτσάνη «Άσπρο πουκάμισο» κ ά.

Θεσσαλονίκη μου μεγάλη φτωχομάνα
εσύ που βγάζεις τα καλύτερα παιδιά
Θεσσαλονίκη μου ποτέ δεν σ’ απαρνιέμαι
Είσαι η πατρίδα μου το λέω και καυχιέμαι…
Ο Καζαντζίδης θα γίνει η γέφυρα από το ρεμπέτικο στο λαϊκό, η φωνή του θα είναι ο ιδανικός εκφραστής του καημού, του πόνου, της φτώχιας, του έρωτα, αλλά και της ελπίδας και των ονείρων ενός ολόκληρου λαού. Ποτέ κανένας άλλος καλλιτέχνης δεν ταυτίστηκε σε τέτοιο βαθμό με τα προβλήματα και τις ανάγκες των απλών ανθρώπων.
Η συνεργασία του με την Καίτη Γκρέϋ το 1957, θα μας αφήσει το ανεπανάληπτο τραγούδι «Απόψε φίλα με», και το γλετζέδικο «Έξω ντέρτια και καημοί». Αργότερα θα γνωρίσει στην Θεσσαλονίκη την Μαρινέλα, με την οποία θα παντρευτούν το ’64 και θα χωρίσουν 2 χρόνια αργότερα. Για μια οκταετία θα αποτελέσουν το πιο περιζήτητο λαϊκό ντουέτο, κάνοντας θραύση την εποχή εκείνη, με τραγούδια όπως «Νίτσα Ελενίτσα» και το «Η πρώτη αγάπη σου είμαι εγώ» του Μητσάκη και ακολουθούν «Το τελευταίο βράδυ μου», «Μαντουμπάλα», «Είσαι η ζωή μου» κ ά. Κάνουν περιοδείες σ’ όλη την Ελλάδα, την Αμερική, την Γερμανία ακόμη και την Τουρκία, καθώς ο κόσμος τον αγαπάει, είναι η «βεντέτα», οι δίσκοι του πωλούνται κατά χιλιάδες, σ’ όλα τα σπίτια υπάρχει τουλάχιστον ένας δίσκος του Καζαντζίδη.

Εγώ γυμνός ξεκίνησα
εγώ πηγαίνω μόνος
σπίτι μου είναι ο δρόμος
και τραγούδι μου ο πόνος
Διώξε με και μην λυπάσαι
τι θα γίνω μην φοβάσαι
κι αν χιονίζει και αν βρέχει
το αγριολούλουδο αντέχει…
Το 1963 φεύγει από την μονοκρατορία της Columbia για την Μίνως, όπου οι επιτυχίες συνεχίζονται: «Όση γλύκα έχουνε τα χείλη σου», «Το δικό μου πάπλωμα», «Πάρε τ’ αχνάρια μου», «Στην καλύβα την δική μου», «Βράχο-βράχο τον καημό μου» του Μ. Θεοδωράκη, «Ας παν’ στην ευχή τα παλιά» του Απ. Καλδάρα. Εκείνη την εποχή στα κέντρα, έχει αρχίσει το σπάσιμο των πιάτων, κάτι που τον ενοχλεί και έτσι μετά από ένα επεισόδιο, το ’65 στο «Φαληρικό» σταματάει τις ζωντανές εμφανίσεις. Συνεχίζει όμως στην δισκογραφία, «Ο γυάλινος κόσμος», «Πάψε να ρωτάς», «Γυρίζω απ’ την νύχτα».

...Η ζωή μου όλη είναι ένα τσιγάρο
κι όταν γίνει γόπα, κέρασμα στον Χάρο,
όταν έρθει η ώρα και τονε τρατάρω.
Ο Στέλιος Καζαντζίδης, δεν έχει μόνο φίλους, αλλά και ορκισμένους εχθρούς. Η κόντρα του με τις δισκογραφικές εταιρείες, χρονολογείται από τα μέσα της δεκαετίας του ’50. Το 1975 διεκδικώντας μια νέα τάξη πραγμάτων, θα αποσυρθεί από την νυχτερινή ζωή αλλά και από την δισκογραφία για δώδεκα ολόκληρα χρόνια. Το 1987 επανέρχεται δυναμικά με τον δίσκο «Στο δρόμο της Επιστροφής», που θα πουλήσει πάνω από 200.000 αντίτυπα, μόνο στην ελληνική αγορά. Το μεγαλύτερο μέρος της νεότερης δισκογραφίας του, ανήκει στον Τάκη Σούκα, στον Θανάση Πολυκανδριώτη και στον Χρήστο Νικολόπουλο, με τον οποίο θα έχει και δικαστική διένεξη για την πατρότητα κάποιων τραγουδιών. Τελευταία δισκογραφική του δουλειά «Έρχονται χρόνια δύσκολα» του Μάκη Ερημίτη. Φεύγει για πάντα από κοντά μας στις 14 Σεπτεμβρίου του 2001, χτυπημένος από την επάρατο  στα εβδομήντα του χρόνια.

…Το τελευταίο βράδυ μου,
απόψε το περνάω,
κι όσοι με πίκραναν πολύ,
τώρα που φεύγω απ’ τη ζωή
όλους τους συχωράω.
Όλα είναι ένα ψέμα,
μια ανάσα, μια πνοή,
σα λουλούδι, κάποιο χέρι
θα μας κόψει μιαν αυγή.

Πηγή: Kleiditousol.blogspot.com
Συντάκτης: Χάρης Κόντος