Ρίγανη

Είναι αρωματικό φυτό της Μεσογείου και η κοινή του ονομασία είναι ορίγανον το κοινόν (Origanum vulgare). Ανήκει στην οικογένεια των χειλανθών, που περιλαμβάνει 25 είδη, αγριορίγανη, ματζουράνα κ ά. Αποτελεί σημαντικό μυρωδικό της ελληνικής και ιταλικής κουζίνας.

Αυτοφυής πολυετής πόα του βουνού συνήθως, εξ ου και η ονομασία του από τις λέξεις όρος (βουνό) και γάνος (κάλλος) και σε ελεύθερη απόδοση η ομορφιά του βουνού. Το ύψος του κυμαίνεται από 20-80 εκατοστά και η ανθοφορία του με λευκο-μωβ λουλουδάκια, γίνεται από τον Ιούνιο μέχρι τον Αύγουστο.

Το διάστημα αυτό κόβεται, ξηραίνεται σε υπόστεγα ή ειδικά ξηραντήρια και μετά τρίβεται και κοσκινίζεται. Είναι πολύ εύκολο να την μαζέψουμε σε ματσάκια, που τα κρεμάμε ανάποδα σε σκιερό μέρος για 7-10 ημέρες για να ξεραθούν και μετά τα τρίβουμε. Μπορούμε έτσι να διατηρήσουμε την ρίγανη σε γυάλινα βαζάκια για μεγάλο διάστημα.

Στην αγορά την βρίσκουμε φρέσκια και ξερή σε κλαδάκια αλλά και τριμμένη. Είναι πολύ εύκολο να την καλλιεργήσουμε στον κήπο ή σε γλαστράκια, καθώς δεν έχει ιδιαίτερες απαιτήσεις, σε χώμα και νερό. Στην μαγειρική πρέπει να χρησιμοποιείται με φειδώ, καθώς πικρίζει, επίσης είναι καλύτερο να μπαίνει στο τέλος του μαγειρέματος για να μην χάνει το άρωμά της.

Ταιριάζει ιδανικά με ψητά και μαγειρευτά κρέατα (κοτόπουλο, χοιρινό) αλλά και με λαχανικά (μελιτζάνα, κολοκύθι). Δίνει ιδιαίτερη γευστική νότα στις σαλάτες (ντοματοσαλάτα), στα τυριά (φέτα) και μαζί με ελαιόλαδο και σκόρδο, ταιριάζει σε μαρινάδες και σάλτσες. Τέλος φρέσκια με ελαιόλαδο και αλάτι φτιάχνει ωραίο πέστο, ενώ σαν αφέψημα έχει εξαιρετικές ιδιότητες κατά του βήχα και της υπέρτασης

Εκτός από άρτυμα στην μαγειρική, χρησιμοποιείται σαν αρωματική και φαρμακευτική πρώτη ύλη στην αρωματοποιία, τη φαρμακευτική βιομηχανία, την αλλαντοποιία και την αρτοποιία.