Μανώλης Χιώτης

Στις 21 Μαρτίου 1970 πέθανε ο μεγάλος συνθέτης του λαϊκού μας τραγουδιού

Ο Μανώλης Χιώτης γεννήθηκε στην Θεσσαλονίκη στις 21 Μαρτίου του 1920, από Ναυπλιώτες γονείς. Τα παιδικά του χρόνια τα πέρασε στην Θεσσαλονίκη, στο Ναύπλιο και στην Αθήνα, όπου έρχονται το 1936. Μαθητής του δημοτικού ακόμη αρχίζει να ασχολείται με την μουσική και μαθαίνει να παίζει ούτι, μπουζούκι και κιθάρα.

Κάνει τα πρώτα του βήματα λίγο πριν τον πόλεμο, αρχικά σαν μέλος του συγκροτήματος «Άσπρα πουλιά» και μετά στα «Παγώνια» και στο «Δάσος» δίπλα στον Στράτο Παγιουμτζή, με τον οποίο θα κάνει και τον πρώτο του δίσκο «Το χρήμα δεν το λογαριάζω». Η καριέρα του εκτινάσσεται στα ύψη, όταν ηχογραφεί σε δεύτερη εκτέλεση τον «Πασατέμπο», όπου παίζει για πρώτη φορά τετράχορδο μπουζούκι,.
καθιερώνοντας την «Σχολή Χιώτη» στην μουσική.

Το 1950 γνωρίζει την Μαίρη Λίντα, που αργότερα θα γίνει και γυναίκα του, με την οποία θα κάνει και τις μεγαλύτερες επιτυχίες του: «Εσύ είσαι η αιτία», «Θεσσαλονίκη μου», «Σβήσε την φλόγα», «Ηλιοβασιλέματα», «Λαός και Κολωνάκι», «Περασμένες μου αγάπες», «Μοιάζεις και συ σαν θάλασσα», «Πάρε με στο τηλέφωνο», «Θλίψη» Μαζί θα εμφανιστούν και σε πάρα πολλές ταινίες του ελληνικού σινεμά «Η βίλα των οργίων», «Μερικοί το προτιμούν κρύο», «Κρουαζιέρα στην Ρόδο», «Λαός και Κολωνάκι», «Ο φίλος μου ο Λευτεράκης», «Ο Δήμος από τα Τρίκαλα», κ ά.

Συνεργάζεται με συνθέτες και τραγουδιστές, όπως ο Β. Τσιτσάνης, ο Γ. Μητσάκης, ο Χρ. Νικολόπουλος, ο Σ. Καζαντζίδης, η Μαρινέλα ενώ συμμετέχει ακόμα σε ηχογραφήσεις έργων του Μίκη Θεοδωράκη, Επιτάφιος, Αρχιπέλαγος, Πολιτεία, Λιποτάκτες κ ά.

Το 1964 ο Χιώτης και η Λίντα πηγαίνουν στην Αμερική για μια τρίμηνη περιοδεία , θα παραμείνουν όμως εκεί για τα επόμενα 4 χρόνια και στο διάστημα αυτό θα χωρίσουν σαν ζευγάρι αλλά και καλλιτεχνικά, παίρνοντας ο καθένας το δρόμο του. Παρόλα που ο Χιώτης παντρεύτηκε την Μπέμπα Κυριακίδου, λίγο καιρό αργότερα, ο χωρισμός του με την Μαίρη Λίντα θα του στοιχίσει ψυχολογικά. Η καρδιά του τον προδίδει, την ημέρα των πεντηκοστών γενεθλίων του, αφήνοντας φτωχότερο το ελληνικό λαϊκό τραγούδι