Μανώλης Ρασούλης

Ένας χρόνος χωρίς τον «Βούδα» του ελληνικού τραγουδιού

Γεννήθηκε στο Ηράκλειο της Κρήτης στις 28 Σεπτεμβρίου 1945. Ερχόμενος στην Αθήνα σπουδάζει κινηματογράφο, αρχίζει να τραγουδάει ερασιτεχνικά στην Πλάκα, ενώ παράλληλα δούλευε στην εφημερίδα της αριστεράς «Δημοκρατική Αλλαγή».
Στην διάρκεια της δικτατορίας φεύγει για το Λονδίνο, όπου και θα παραμείνει 6 χρόνια. Οργανώνεται στο Τροτσκιστικό κίνημα. Τον Μάιο του ‘68 πήρε μέρος στην εξέγερση των φοιτητών στο Παρίσι. Ξαναγυρίζει στην Ελλάδα λίγο μετά τα γεγονότα του Πολυτεχνείου.Τότε είναι που τον καλεί και ο Μάνος Λοϊζος και τραγουδούν μαζί τα «Νέγρικα» με την Μαρία Φαραντούρη. Η συνεργασία του με το Νίκο Ξυδάκη στα «Δήθεν» είναι που θα τον καθιερώσει ως έναν από τους σημαντικότερους Έλληνες μουσικούς της γενιάς του, με επιτυχίες όπως «Αχ Ελλάδα», «Οι μάγκες δεν υπάρχουν πια», «Πότε Βούδας, πότε Κούδας», »Το κοτλέ παντελονάκι», « Τίποτα δεν πάει χαμένο».Θεωρήθηκε «αιρετικός» και «εκκεντρικός» εκφράζοντας ελεύθερα τις απόψεις του.Βρέθηκε νεκρός από φίλους του στο σπίτι του στη Θεσσαλονίκη, 10 ημέρες μετά τον θάνατό του, που προήλθε από οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου.