Αλέκος Αλεξανδράκης

Στις 8 Νοεμβρίου 2005 ταξίδεψε στην «Συνοικία το όνειρο»

Ο Αλέκος Αλεξανδράκης γεννήθηκε στην Αθήνα στις 27 Νοεμβρίου του 1928. Ο πατέρας του ήταν δικηγόρος και η οικονομική ευμάρεια της οικογένειας του επέτρεψε να σπουδάσει στα καλύτερα σχολεία. Θέλοντας να γίνει αξιωματικός του ναυτικού, εγγράφετε στην Σχολή Ναυτικών Δοκίμων, την οποία λίγο καιρό αργότερα εγκαταλείπει, όταν περνάει πρώτος στις εξετάσεις της Δραματικής Σχολής του Εθνικού (Βασιλικού τότε). Με την αποφοίτησή του συμμετέχει στον θίασο της κ. Κατερίνας, που στο πρόσωπό του βρίσκει τον νέο ζεν πρεμιέ που αναζητούσε.

Το 1954 εντυπωσιάζει παίζοντας τον «Ιππόλυτο» στην Επίδαυρο. Η ομορφιά του και η υποκριτική του δεινότητα τον κατατάσσουν στην χορεία των πρωταγωνιστών όπου θα παραμείνει για πάνω από 50 χρόνια. Στα 28 του μόλις χρόνια σχηματίζει δικό του θίασο, όπου αρχίζει και ερμηνεύει τους σημαντικότερους ρόλους του διεθνούς ρεπερτορίου, ανεβάζοντας παραστάσεις ποιοτικές, προσεγμένες και με εξαίρετους συνεργάτες, Βέρα Ζαβιτσάνου, Αντιγόνη Βαλάκου, Άννα Συνοδινού, Μάνο Κατράκη, Δημήτρη Χόρν, Νόνικα Γαληνέα, Βέρα Κρούσκα, Κώστα Αρζόγλου, Νόρα Βαλσάμη, Πέμη Ζούνη, Νίκο Κούρκουλο», Γ. Φέρτη, Μιμή Ντενίση κ ά.

Θεατρικές παραστάσεις που άφησαν εποχή: «Ήταν όλοι τους παιδιά μου», «Παράξενο ιντερμέτζο», «Ταξίδι της μέρας μέσα στην νύχτα», «Η γυναίκα με τα μαύρα, «Τέσσερα δωμάτια με κήπο», «Υπόθεση Ντρέιφους», «Ο γλάρος», «Έγκλημα και τιμωρία», «Τα μεγάλα χρόνια», «Θείος Βάνιας», «Γυρισμός», «Σλούθ».

Στην μεγάλη οθόνη πρωτοεμφανίστηκε ως κομπάρσος στην ταινία «Χειροκροτήματα» και από το 1949 με την ταινία «Δυο κόσμοι» του Γρηγ. Γρηγορίου θα παραμείνει στην πρώτη γραμμή του εγχώριου star system, αφήνοντας το ανεξίτηλο σημάδι της γοητείας του και της ερμηνείας του σε περισσότερες από 100 ταινίες, δίπλα στις μεγάλες πρωταγωνίστριες της εποχής, Μελίνα Μερκούρη, Αλίκη Βουγιουκλάκη, Τζένη Καρέζη, Ζωή Λάσκαρη, Μάρω Κοντού, Ρένα Βλαχοπούλου κ ά.

Επιλεκτικά μερικές από τις ταινίες του:
«Αγνή του λιμανιού» (1952), «Ο βαπτιστικός» (1952) διασκευή της ομώνυμης οπερέτας του Θεόφραστου Σακελλαρίδη, «Οι ουρανοί είναι δικοί μας» (1953), «Η άγνωστος» (1954), «Στέλλα» (1955) με την Μελίνα Μερκούρη, «Το νησί των γενναίων» και «Αγοροκόριτσο» (1959), «Ραντεβού στην Κέρκυρα» και «Θρίαμβος» (1960), «Ίλιγγος» (1963), «Δεσποινίς διευθυντής» και «Δόλωμα» (1964), «Μια τρελή οικογένεια» και «Εχθροί», (1965), «Δάκρυα για την Ηλέκτρα» (1966), «Η κόμισα της Κέρκυρας» (1972), «Ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο», «Τα παιδιά της χελιδόνας».

Αξίζει για λίγο να σταθούμε στην ταινία-σταθμό του ελληνικού νεορεαλισμού, «Συνοικία το όνειρο» η οποία βραβεύτηκε στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης το 1961. Το σενάριο είχαν γράψει ο ποιητής Τάσος Λειβαδίτης και ο συγγραφέας Κώστας Κοτζιάς, την μουσική ο Μίκης Θεοδωράκης, την σκηνοθεσία ο Αλέκος Αλεξανδράκης, όπου συμπρωταγωνιστούσε με τους Μάνο Κατράκη, την δεύτερη σύζυγό του Αλίκη Γεωργούλη, την Αλέκα Παϊζη, το Σπύρο Μουσούρη. Η ταινία σκιαγραφεί την ελληνική κοινωνία στα «πέτρινα χρόνια» της δεκαετίας ’50-60. Προβλήθηκε μόνο στα αστικά κέντρα και μάλιστα λογοκριμένη, κόβοντας 74.427 εισιτήρια.

Αλλά και στην τηλεόραση η παρουσία του ήταν σημαντική σε σειρές όπως «Γιούγκερμαν» στην ΥΕΝΕΔ (1978), «Παράξενος ταξιδιώτης» στην ΕΡΤ (1979), «Μυστικούς αρραβώνες» στην ΥΕΝΕΔ (1979), «Μια μέρα την νύχτα», «Αίθουσα του θρόνου» (1998), «Να με προσέχεις» (2000) στο MEGA.

Είχε αποκτήσει δυο παιδιά, ένα αγόρι και ένα κορίτσι, από τους τρεις γάμους του. Είχε κάνει πολλούς δεσμούς με μακροβιότερο εκείνον με την Νόνικα Γαληνέα, πάνω από 20 χρόνια, χωρίς να καταλήξει σε γάμο. Είχαν χωρίσει φιλικά και έκτοτε δεν ξαναμπλέκτηκε σε αισθηματικές ιστορίες.

Την τελευταία πενταετία ζούσε ασκητικά στην Εκάλη, με την οικογένεια του γιου του, αρνούμενος κάθε επαγγελματική πρόταση, χτυπημένος από την επάρατο νόσο. Από τις 8 Οκτωβρίου του 2005 νοσηλευόταν στο Νοσοκομείο «Σωτηρία» με σοβαρό αναπνευστικό πρόβλημα και τελικά ταξίδευσε για την «συνοικία το όνειρο»
στις 17:15 το βράδυ της 8ης Νοεμβρίου του 2005.