Το λάχανο είναι το πλέον συνηθισμένο κηπευτικό του χειμώνα, που μας δίνει γευστικότατες σαλάτες, αλλά και νοστιμότατα πιάτα γεμιστό, μαγειρευτό μέχρι τουρσί.
Καλλιεργείτο αρχικά στην Ασία και κατά τον 6ο αιώνα π Χ, η καλλιέργειά του πέρασε και στην Ευρώπη. Στην αρχαία Ελλάδα φαίνεται να υπάρχει κράμβη (λάχανο) και μάλιστα η προέλευσή του ανάγεται στον Δία, καθώς λέγεται ότι το έβγαλε από τον ιδρώτα του, γι αυτό και η μυρωδιά του, όταν βράζει.
Ανήκει στην οικογένεια των Σταυρανθών, που περιλαμβάνει 80 είδη, ιθαγενή της Ευρώπης και της Δ. Ασίας, με ποικιλίες, εγχώριες: το λευκό (υποπράσινο), το κόκκινο λάχανο, το αφράτο (κοζανίτικο), το μοβ, κράμβη η ανοιχτή (λαχανίδα) και εισαγόμενες: το κινέζικο (μακρουλό σαν μαρούλι), τα λαχανάκια Βρυξελλών, το κατσαρό (του Μιλάνου), ιταλικό Savoy, και το ξινολάχανο (σοκρούτ).
Είναι φυτό ποώδες μονοετές ή διετές και καλλιεργείται σχεδόν όλο το χρόνο, αλλά η γεύση του είναι πιο τραγανή και πιπεράτη κατά τους χειμωνιάτικους μήνες. Διατηρείται αρκετά καιρό σε δροσερό μέρος ή στο ψυγείο σε χάρτινες συσκευασίες (αποφύγετε τις πλαστικές γιατί σαπίζει).
Το λάχανο είναι μια εξαιρετικά ευεργετική τροφή για την υγεία μας. Ξεκινώντας από τις ενώσεις του θείου –προκαλούν αυτή την δυσάρεστη μυρωδιά κατά το μαγείρεμα- βοηθούν το σώμα να αντισταθεί στην δράση των βακτηριδίων. Επίσης περιέχει υψηλό ποσοστό βιταμίνης C που έχει αντιοξειδωτική δράση και τέλος προβιταμίνη Α που βοηθάει στην γονιδιακή έκφραση και στην αναπαραγωγή. Κάτι ξέρει πάντα η λαϊκή θυμοσοφία ότι «τα παιδιά βγαίνουν από τα λάχανα».
Πρόσφατες έρευνες απέδειξαν ότι τα άτομα που καταναλώνουν ταχτικά λάχανο, διατρέχουν μικρότερο κίνδυνο να αναπτύξουν καρκίνο του προστάτη, του παχέος εντέρου, του μαστού ή των ωοθηκών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου