Να μου λείπει…το Βύσσινο

Παροιμία που προήλθε όταν ένας ψηφοφόρος ήθελε να κεράσει βύσσινο έναν κομματάρχη για να του ζητήσει ένα ρουσφέτι. Ο κομματάρχης αρνούμενος είπε «Να μου λείπει το βύσσινο». Ακολουθώντας την παροιμία που μας αποτρέπει να το φάμε ωμό, γιατί είναι λιγάκι ξινούτσικο, εμείς το κάνουμε γλυκό. Απολαύστε το σκέτο, σαν γλυκό κουταλιού, περιχύστε το σε παγωτό ή γιαούρτι, αλλά και σε τσιζ κέικ και το σιρόπι του βυσσινάδα, οπότε «Έδεσε…το βύσσινο» και  «τρέχουν τα σιρόπια».

Υλικά

1 κιλό βύσσινο, 1 κιλό ζάχαρη, 1 κούπα νερό

Εκτέλεση

Καθαρίζετε τα βύσσινα, τα πλένετε και βγάζετε τα κουκούτσια, με φουρκέτα ή με το ειδικό εργαλείο. Βάζετε σε μια λεκάνη σε στρώσεις εναλλάξ τα βύσσινα και την ζάχαρη. Σκεπάζετε, τα βάζετε στο ψυγείο για μια νύχτα, ενώ τα ανακατεύετε 1-2 φορές. Την επομένη τα βάζετε σε κατσαρόλα, προσθέτετε το νερό και μόλις πάρει βράση ξαφρίζετε, χαμηλώνετε την θερμοκρασία και τα βράζετε Έχει δέσει το γλυκό, όταν στάξετε μια σταγόνα από το σιρόπι σε ένα πιατάκι και στέκεται χωρίς να απλώνει. Διατηρείστε το γλυκό στο ψυγείο σε αποστειρωμένα βάζα.