Κώστας Ουράνης

Ο ποιητής, λογοτέχνης, δημοσιογράφος και μεταφραστής πέθανε στις 14 Ιουλίου 1953  
Φιλολογικό ψευδώνυμο του Κώστα Νιάρχου που γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1890, αλλά έζησε τα παιδικά του χρόνια στο Λεωνίδιο, τόπο καταγωγής των γονιών του, όπου τελείωσε και το δημοτικό σχολείο, συνέχισε στο γυμνάσιο στο Ναύπλιο και ολοκλήρωσε τις εγκύκλιες σπουδές του στην Κωνσταντινούπολη. Ακολούθως σπούδασε πολιτικές επιστήμες στο Παρίσι. Εργάστηκε σαν δημοσιογράφος και ανταποκριτής σε πολλές εφημερίδες και περιοδικά, ενώ διετέλεσε  γενικός πρόξενος της Ελλάδας στη Λισσαβόνα για τέσσερα χρόνια. Δημοσίευσε αφηγήματα, χρονογραφήματα, συνεντεύξεις, κριτικά δοκίμια, ταξιδιωτικές εντυπώσεις των διαφόρων τόπων που επισκέφτηκε, μελέτες, ενώ τέλος εξέδωσε και ποιητικές συλλογές. Αξιόλογο υπήρξε επίσης το μεταφραστικό του έργο. Σ’ όλα του τα έργα έμμετρα και πεζά, είναι διάχυτος ο λυρισμός, η νοσταλγική διάθεση και κάποτε η μελαγχολία: Έργα του: «Κάρολος Μπωντλαίρ» (1918), «Μορφές και τοπία στην Ισπανία» (1934), «Νοσταλγίες» (1943), Αχιλλεύς Παράσχος (1944), Σινά το Θεοβάδιστον Όρος (1944) «Γλαύκοι δρόμοι» (1947), Ταξίδια (1953), «Ταξίδια στην Ελλάδα» (1954), «Ιταλία» (1954), «Δικοί μας και ξένοι» (1955), «Από τον Ατλαντικό στην Μαύρη Θάλασσα» (1957) Στιγμιότυπα» (1958)  Ήταν παντρεμένος με την συγγραφέα και κριτικό Ελένη Νεγρεπόντη  (Άλκης Θρύλος).

Απόσπασμα από το ποίημα «Περαστικές»
Γυναίκες, που σας είδα σ' ένα τραίνο
τη στιγμή που κινούσε γι' άλλα μέρη·
γυναίκες, που σας είδα σ' άλλου χέρι
με γέλιο να περνάτε ευτυχισμένο·

γυναίκες, σε μπαλκόνια να κοιτάτε
στο κενό μ' ένα βλέμμα ξεχασμένο,
ή από ένα πλοίο σαλπαρισμένο
μ' ένα μαντίλι αργά να χαιρετάτε…