Αλίκη Βουγιουκλάκη

Το ποντικάκι, η μουσίτσα, αλλά και η αρχόντισσα του ελληνικού κινηματογράφου «έφυγε» μόλις στα 62 της χρόνια, στις 23 Ιουλίου του ‘96, μετά από σύντομη μάχη με την επάρατη νόσο.
Η Αλίκη Βουγιουκλάκη γεννήθηκε στις 20 Ιουλίου του 1934 στο Μαρούσι Αττικής. Από τα μαθητικά της κιόλας χρόνια θα φανεί το υποκριτικό της ταλέντο και η σταδιοδρομία της ξεκίνησε στα μέσα της δεκαετίας του ’50, ενώ ακόμα είναι σπουδάστρια στην Δραματική Σχολή του Εθνικού (Βασιλικού τότε) Θεάτρου.

Γύρισε περισσότερες από 40 ταινίες, που όλες θα γίνουν μεγάλες επιτυχίες και θα την καθιερώσουν ως την «εθνική μας σταρ». Ας θυμηθούμε μερικές: «Το ποντικάκι» (1954), «Ο αγαπητικός της βοσκοπούλας»( 1955), «Διακοπές στην Αίγινα»  (1957), «Η μουσίτσα» (1958), «Το ξύλο βγήκε από

τον παράδεισο», «Το κλωτσοσκούφι» (1959), «Η Αλίκη στο ναυτικό» (1960), «Μανταλένα» του Ντ. Δημόπουλου, όπου της απονέμεται και το  Βραβείο Α΄ Γυναικείου ρόλου στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, «Χτυποκάρδια στο θρανίο» (1963), «Το δόλωμα» (1964), «Η κόρη μου η σοσιαλίστρια» (1966), «Το πιο λαμπρό αστέρι» (1967), «Η αρχόντισσα και ο αλήτης» (1968), «Υπολοχαγός Νατάσσα», (1970), «Πονηρό θηλυκό, κατεργάρα γυναίκα» (1980) κ.ά. Ερμήνευσε ακόμα πολλά τραγούδια, τα περισσότερα στις ταινίες,  που έγιναν διαχρονικές επιτυχίες:«Αλητάκι μπατιράκι», «Γαϊδουράκος», «Δημήτρη μου Δημήτρη μου», «Είναι το στρώμα μου μονό»,  «Χτυποκάρδια», «Έχω ένα μυστικό», «Φεύγουν τα νιάτα»,  «Θάλασσα πλατιά», «Καροτσέρη», «Κλωτσοσκούφι», «Χάλι γκάλι», «Ο γλάρος», «Μες σ’ αυτή τη βάρκα», «Φεύγουν τα νιάτα», «Νιάου νιάου βρε γατούλα», «Ο αμαξάς», «Σήκω χόρεψε συρτάκι», «Τράβα μπρος» κ ά.

Μετά την δεκαετία του ’70 που ο ελληνικός κινηματογράφος αρχίζει να φθίνει, ξαναγυρίζει στο θέατρο και μάλιστα στο μιούζικαλ, που εκείνη πρωτοπαρουσιάζει στην Ελλάδα, ξεκινώντας με το έργο του Νιλ Σάϊμον «Καμπίρια». Ακολουθούν «Καμπαρέ», «Τζούλια», «Εβίτα», με κύκνειο άσμα «Την μελωδία της ευτυχίας». Συμμετείχε ακόμα σε τηλεοπτικές σειρές «Βασίλισσα Αμαλία» (1975), «Η θεατρίνα» (1977), «Νύχτα μάγων» (1990), «Και εύθυμη και χήρα» (1991), αλλά και ως γκεστ στους «Δέκα μικρούς Μήτσους» του Λ. Λαζόπουλου