Κωνσταντίνος Καβάφης

Γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια στις 29 Απριλίου 1863, με καταγωγή από την Κωνσταντινούπολη, όπου έμεινε και η οικογένεια για κάποιο διάστημα. Μετά τον θάνατο του πατέρα του το 1870 εγκαταστάθηκαν στην Αγγλία και η πρώτη γλώσσα που διδάχθηκε ήταν η αγγλική και έτσι ασχολήθηκε με την αγγλική λογοτεχνία. Εγκαταστάθηκε οριστικά στην Αλεξάνδρεια το 1885, όπου υπηρετούσε ως κυβερνητικός υπάλληλος, αφιερώνοντας τις ελεύθερες ώρες του στην ποίηση. Εμπνεόταν από την αρχαία και βυζαντινή ιστορία, από την γενέτειρά του Αλεξάνδρεια. Το έργο του χαρακτηρίζεται από ευγένεια, αξιοπρέπεια, στωικισμό, που όμως διαπνέεται από λυρική συγκίνηση. Αν και χρησιμοποιεί την καθαρεύουσα, χωρίς να νοιάζεται για την ομοιοκαταληξία, ο λόγος του είναι έμμετρος και μουσικός. Όσο ζούσε δεν είχε βγάλει ποτέ βιβλίο, τύπωνε τα ποιήματά του σ’ ένα φύλλο χαρτί και τα μοίραζε σε όσους ήθελε. Συγκεντρωμένοι οι στίχοι του, κυκλοφόρησαν σε βιβλίο, μετά τον θάνατό του, το 1935 με τον τίτλο «Ποιήματα». «Ιθάκη», «Απολείπειν ο Θεός Αντώνιον» (Αλεξάνδρεια), «Υπέρ της Αχαϊκής συμπολιτείας πολεμίσαντες», «Τα τείχη», «Οι βάρβαροι», «Τα κεριά», «Θερμοπύλες» κ ά.
Το 1932 προσβλήθηκε από καρκίνο στον λάρυγγα, νοσηλεύτηκε σε νοσοκομείο της Αθήνας και της Αλεξάνδρειας, όπου κατέληξε στις 29 Απριλίου του 1933, την ημέρα των 70ών γενεθλίων του.