Αγκινάρα

Η εμφάνιση της δεν σε προδιαθέτει να την φας, η γεύση της απόλαυση, η δε θρεπτική της αξία την αναγάγει σε πολύτιμο φάρμακο.

Η ιστορία της αλλά και η εξέλιξή της πολύ μακριά. Στην αρχαία Ελλάδα καλλιεργούσαν ένα είδος σκολύμων (αγριαγκινάρα) όπου έτρωγαν τα κοτσάνια, αντιθέτως τις αποικίες τις Μεγάλης Ελλάδας στην Σικελία, έτρωγαν την καρδιά του λουλουδιού της. Στην ρωμαϊκή εποχή η καλλιέργειά της εξαπλώθηκε στις χώρες γύρω από την Μεσόγειο, καθώς οι ρωμαίοι την θεωρούσαν εξαιρετικό φαγητό. Με την κατάκτηση του Νέου Κόσμου πέρασε και στην αμερικάνικη ήπειρο, πιθανότατα με τις Ισπανούς αποικιοκράτες. Σήμερα είναι γνωστή σ’ όλες  τις ηπείρους.

Οι αγκινάρες, αποτελούνται κατά 85% από νερό, 12% υδατάνθρακες, 3% λιπαρές ουσίες, ενώ από θρεπτικά συστατικά είναι πλούσιες σε ασβέστιο, σίδηρο, φώσφορο, νάτριο, κάλιο, φυτικές ίνες και ακόμα βιταμίνες Α, Β1, Β2, Β3, και C. Είναι ευεργετικές για το συκώτι, την χολή και τα νεφρά, δρουν κατά τις αρτηριοσκληρώσεως, ενώ βοηθούν στην καταπολέμηση των ρευματισμών.
Στην Ελλάδα καλλιεργούνται στην Πελοπόννησο κυρίως και στην Κρήτη, 2 είδη του γένους Gynara με ή χωρίς αγκάθια και πράσινο ή ιώδες χρώμα. Ακόμα υπάρχουν, στα νησιά και οι αυτοφυείς ποικιλίες άγριας αγκινάρας ή ημιάγριας αγκινάρας, μικρότερες σε μέγεθος, αλλά εξαιρετικές σε γεύση.

Επιλογή και συντήρηση

Διαλέξτε αγκινάρες σκληρές και συμπαγείς με πράσινα κλειστά φύλλα χωρίς στίγματα.. Για να διατηρήσουν την φρεσκάδα τους, τις βάζετε σε μια λεκάνη με λίγο νερό σαν λουλούδια. Για μεγαλύτερο διάστημα μια-δυο εβδομάδες μπορείτε να τις διατηρήσετε στο ψυγείο. Ακόμα μπορείτε να τις καθαρίσετε και να τις βάλετε στην κατάψυξη, όπου  διατηρούνται για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα.
Αμέτρητες οι συνταγές με αγκινάρες με γνωστότερες τις «α λα πολίτα», με κουκιά ή αρακά, με αρνάκι αυγολέμονο, ή μουσακά. Δένουν εξαιρετικά με γαρίδες, ρύζι, ή κιμά.