1865: Καθιερώνεται ως ελληνικός εθνικός ύμνος ο «Ύμνος εις την Ελευθερίαν»

Ο ελληνικός εθνικός ύμνος είναι ύμνος προς την ελευθερία, γράφτηκε από τον Διονύσιο Σολωμό, στην Ζάκυνθο τον Μάιο του 1823. Ο ποιητής δεν υμνεί μόνο τα ιστορικά γεγονότα της εποχής του, αλλά τα βλέπει σαν συνέχεια της ελληνικής ιστορίας, που αποτελούν ένα σύνολο αδιάσπαστο και αδιαίρετο. Ο ελληνικός λαός από τότε που υπάρχει στον κόσμο, πολέμησε, ταλαιπωρήθηκε, έκανε σκληρούς αγώνες, νικήθηκε ή νίκησε, πάντα για την ελευθερία. Η ελευθερία είναι η πολυπόθητη θεά των Ελλήνων και είναι βγαλμένη  από τα ιερά κόκαλα των ηρώων που θυσιάστηκαν γι αυτήν. Το 1828 ο «Ύμνος εις την Ελευθερίαν» μελοποιήθηκε από τον Νικόλαο Μάντζαρο και στις 4 Αυγούστου του 1865 καθιερώθηκε ως ο Εθνικός Ύμνος της Ελλάδας, με βασιλικό διάταγμα του Γεωργίου του Α΄. Το 1873 ο αντισυνταγματάρχης και πρώην Διευθυντής Μουσικού Σώματος, διασκεύασε για μπάντα τον Εθνικό Ύμνο και αυτή η διασκευή ισχύει μέχρι σήμερα. Αποτελείται  από158 τετράστιχες στροφές, από τις οποίες οι 24 πρώτες στροφές καθιερώθηκαν ως εθνικός ύμνος και από αυτές μόνο οι δυο πρώτες, ανακρούονται, σε επίσημες τελετές, απονομές, έπαρση και υποστολή της σημαίας.

Σε γνωρίζω από την κόψη

του σπαθιού την τρομερή

σε γνωρίζω από την όψη

που με βία μετράει την γη.

Απ’ τα κόκαλα βγαλμένη

των Ελλήνων τα ιερά

και σαν πρώτα ανδρειωμένη,

χαίρε, ω χαίρε, Ελευθεριά!