Οδυσσέας Ελύτης

Γεννήθηκε στο Ηράκλειο της Κρήτης, στις 2 Νοεμβρίου  του 1911, έκτος γιος της Μαρίας και του Παναγιώτη Αλεπουδέλη, γνωστού σαπουνοβιομήχανου, με καταγωγή από την Μυτιλήνη. Η οικογένεια εγκαταστάθηκε στην Αθήνα όταν ο Οδυσσέας ήταν 3 ετών. Έτσι από μικρή ηλικία γνωρίζει σημαντικούς ανθρώπους, όπως τον Ελευθέριο Βενιζέλο, που ήταν φίλος του πατέρα του, τον Ι. Κακριδή, τον Γ. Αποστολάκη, που ήταν δάσκαλοί του. Στα 13 του χρόνια, το 1934 αρχίζει να δημοσιεύει συνεργασίες στην «Διάπλαση των Παίδων» και στα «Νέα Γράμματα» με το ψευδώνυμο που θα τον έκανε παγκόσμια γνωστό, Ελύτης.

Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας και αργότερα φιλολογία στην Σορβόννη. Το 1940 εκδίδει την πρώτη του ποιητική συλλογή «Προσανατολισμός» και αργότερα τα έργα: «Ήλιος ο πρώτος», «Άσμα ηρωικό και πένθιμο για τον χαμένο ανθυπολοχαγό της Αλβανίας», «Άξιον εστί» που τιμήθηκε με το Α΄ Κρατικό Βραβείο Ποίησης το 1960, «Θάνατος και Ανάσταση του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου», «Έξι  και μια τύψεις για τον ουρανό», «Το Φωτόδεντρο», «Επτά νυχτερινά τετράστιχα», «Ο Ήλιος ο Ηλιάτορας», «Μονόγραμμα»,  «Τα ρω του έρωτα» κ ά. Το 1979 η Σουηδική Ακαδημία του απονέμει το Νόμπελ Λογοτεχνίας. Πέθανε το1996.