Νικόλαος Γύζης

Γεννήθηκε την 1 Μαρτίου 1842 στο Σκλαβοχώρι Τήνου και ήταν ένα από τα έξι παιδιά του ξυλουργού Ονούφριου Γύζη. Όταν  ο πατέρας του ανακαλύπτει την κλίση του στην ζωγραφική, παίρνει την οικογένεια του και μετακομίζει στην Αθήνα. Έτσι από την τρυφερή ηλικία των οκτώ χρονών αρχίζει να παρακολουθεί μαθήματα στην αρχή σαν ακροατής κι αργότερα σαν σπουδαστής στην Καλλιτεχνική Σχολή του Πολυτεχνείου (μετέπειτα Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας).

Με υποτροφία συνεχίζει τις σπουδές του στην Βασιλική Ακαδημία Καλών Τεχνών του Μονάχου, όπου μετά το τέλος των σπουδών του διορίστηκε καθηγητής. Στο Μόναχο εκείνη την εποχή βρίσκεται και ο άλλος μεγάλος ζωγράφος μας ο Νικηφόρος Λύτρας, με τον οποίο θα συνδεθεί με μεγάλη φιλία. Το 1880 ανακηρύχτηκε επίτιμο μέλος της Ακαδημίας του Μονάχου. Θεωρείται από τους κύριους εκπροσώπους του ακαδημαϊκού ρεαλιστικού κινήματος, γνωστότερο ως «Σχολή του Μονάχου».Το έργο του διακρίνεται από την ελληνικότητα των θεμάτων του, την οποία επέβαλλε όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε ολόκληρη της Ευρώπη. Βαθιά θρησκευόμενο άτομο, αντλεί πολλά θέματά του από την θρησκευτική παράδοση και την μεταφυσική. Κυρίαρχο μοτίβο στα έργα του μια γυναίκα, που  απεικονίζεται με πολλές μορφές, Τέχνη, Μουσική, Άνοιξη κ ά. Γνωστοί πίνακές του: «Το κρυφό σχολειό», «Η δόξα των Ψαρών», «Η τιμωρία του ορνιθοκλέπτου», «Η Νίκη», «Το παιδομάζωμα»,  «Ουράνιος νυμφίος», «Το παραμύθι της γιαγιάς», «Η καλομάνα» κ ά. Πολλοί πίνακές του βρίσκονται στις πινακοθήκες της Αθήνας, της Δρέσδης, του Μονάχου και σε ιδιωτικές συλλογές. Προσεβλήθη από λευχαιμία και  πέθανε στο Μόναχο στις 4 Ιανουαρίου του 1901.