Σαν σήμερα πριν από 41 χρόνια η γιαγιά-Ευτυχία, πήρε την στράτα κι έφυγε
Η Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου γεννήθηκε στο Αϊδίνη της Μικράς Ασίας. Στα 16 της χρόνια ήταν ήδη δασκάλα με πτυχίο και στα 18 της θα κάνει τον πρώτο της γάμο. Μετά την Μικρασιατική καταστροφή το 1922 έρχεται στην Ελλάδα, σπούδασε στην φιλολογία, έγινε ηθοποιός, εξέδωσε δυο ποιητικές συλλογές και κάνει τον δεύτερο γάμο της το 1932.
Σαν τον αητό είχα φτερά
και πέταγα πολύ ψηλά
μα ένα χέρι λατρεμένο,
ένα χέρι λατρευτό
μου τα κόβει τα φτερά,
για να μην ψηλά πετώ
Είμαι αητός χωρίς φτερά
χωρίς αγάπη και χαρά…
Φύση περιπετειώδης και με πάθος την χαρτοπαιξία, ξεκινά το 1948 να γράφει στίχους που τα πουλάει σε συνθέτες, που τα κατοχύρωναν στο όνομά τους. Μη δίνοντας σημασία στα στιχάκια της τα ξεπουλάει σε εξευτελιστικές τιμές, ίσα-ίσα για να πάρει μερικά κατοστάρικα, για να ζήσει ή να παίξει χαρτιά.
Το πρώτο της τραγούδι κυκλοφόρησε σε δίσκο στις 15 Μαρτίου του 1951 και ήταν το «Για μια γυναίκα χάθηκα» που την μουσική είχε γράψει ο Βασίλης Τσιτσάνης
Πολλά από τα τραγούδια της μελοποιήθηκαν από σπουδαίους συνθέτες, Bασίλη Τσιτσάνη, Μπάμπη Μπακάλη, Απόστολο Καλδάρα, Μανώλη Χιώτη και έγιναν μεγάλες επιτυχίες. Για πολλά όμως από τα τραγούδια της η αναγνώριση στο όνομά της ήρθε μετά τον θάνατό της.
Μερικά από τα τραγούδια της: «Απ’ τα ψηλά στα χαμηλά», «Γεντί Κουλέ», «Είμαστε αλάνια», «Μου σπάσανε τον μπαγλαμά», «Περασμένες μου αγάπες», «Στ’ Αποστόλη το κουτούκι», «Το τελευταίο βράδυ μου», «Όνειρο απατηλό», «Γυάλινος κόσμος», «Πετραδάκι -πετραδάκι», «Συρματοπλέγματα βαριά» «Ρίξε στο γυαλί φαρμάκι»», «Πήρα την στράτα κι έρχομαι», «Αντιλαλούνε τα βουνά» κ ά
Όλα είναι μια ανάσα, μια πνοή
σαν λουλούδι κάποιο χέρι
θα μας κόψει μιαν αυγή.
Το τελευταίο βράδυ μου
απόψε το περνάω
κι όσοι με πίκραναν πολύ
τώρα που φεύγω απ’ την ζωή
όλους τους συγχωράω
Δυο πόρτες έχει η ζωή, άνοιξα μια και μπήκα
σεργιάνισα ένα πρωινό κι από την άλλη βγήκα.
Συντάκτης: Χάρης Κόντος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου